”I islamiskt tänkande är förebildliga ledare både högaktade och anspråkslösa, förmögna till vidsynthet och inspiration, men på samma gång självuppoffrande i att tjäna sitt folk. När ni läser dessa sidor kommer ni, hoppas jag, själva kunna se hur nära Muhammad kommer detta ideal. Min poäng i denna bok är att detta ideal – som mer än en gång tränger fram i Profeten Muhammads liv – stämmer väl överens med det som vi känner som den universella sanningen om ledarskapets natur och praktik.”

"Gatishmëria e tij për të kryer një persekutime për bindjet e tij, karakteri i lartë moral i njerëzve që besuan në të, dhe shikuar deri në atë si udhëheqës, dhe madhështia e arritjes së tij përfundimtare - të gjitha argumentojnë integritetin e tij fundamental. Asnjë nga fgurat e mëdha të historisë po aq vlerësuar dobët në perëndim si Muhamedi. "

“Dëshiroja ta dija më të mirin që e ka sot fuqinë (ndikimin kontrollues) mbi zemrat e miliona njerëzve. U binda tërësisht se nuk ishte shpata ajo që ftoi vend për Islamin në ato ditë në skemën e jetës. Ishte thjeshtësia e paepur, vetë shuarja (përulësia) e plotë e Profetit Muhammed, respektimi i ndërgjegjshëm (kujdesi i skajshëm) për zotimet e tij, përkushtimi i madh ndaj shokëve dhe ithtarëve të tij, guximi (të qenët i patrembur) i tij dhe besimi i tij absolut tek Zoti dhe tek misioni i vet. Kur e përmbylla vëllimin e dytë (të librit për jetën e tij), më erdhi keq që nuk kisha më se ç’të lexoja për këtë jetë madhështore”.

"Emri i tij, do të thotë," shumë i vlerësuar, "huazohet edhe vetë për pasazhe të caktuara biblike janë parashikuar ardhjen e tij. Muhamedi kurrë nuk ishte i njohur për të shkruar vetë asgjë; ai përdori një amanuensis. Analfabetizmi i tij i dukshëm nuk e ka penguar atë nga përbërës (p.sh. përcjellë Kur'anin e Shenjtë e cila iu shpall atij dhe konsiderohet si) librin më të famshme dhe elokuente në gjuhën arabe, dhe nga blerjen kuptuarit të tillë të menaxhimit të njerëzve si rrallë vjen të personave me arsim të lartë "

“Filozof, gojëtar, apostull, legjislator, luftëtar, pushtues i ideve, mëkëmbës i dogmave racionale, i kultit pa imazhe; themelues i njëzetë perandorive tokësore dhe i një perandorie shpirtërore. Ky është Muhammedi. Sa u përket të gjitha standardeve sipas të cilave mund të matet madhështia, mund të pyesim: Vallë a ka njeri më të madh se ai?

"Ai është një profet dhe jo një poet dhe për këtë arsye Kurani i tij është për t'u parë si Ligj Hyjnor dhe jo si një libër i një qenie njerëzore e bërë për edukim apo argëtim"

“Nuk ka dyshim se Profeti Muhammed është njëri nga reformuesit më të mëdhenj që i shërbeu thellësisht kornizës shoqërore. Mjafton për të që udhëhoqi një komb të tërë drejt ndriçimit të së vërtetës dhe e bëri më të përkushtuar ndaj qetësisë e paqes, ndërsa e pengoi nga gjakderdhja dhe sakrifkimi i njerëzve (edhe pse kjo nuk është provuar kurrë për arabët para Islamit). Ai ia hapi gjerë kombit të tij portën e zhvillimit dhe të qytetërimit. Kjo është një vepër e madhe të cilën mund ta bëjë vetëm një njeri i fuqishëm, dhe një njeri i tillë meriton të respektohet dhe admirohet”

“Si mundet që një njeri vetë t’i bashkonte fiset ndërluftuese dhe beduinët bredhës, në një popull aq të fuqishëm dhe të qytetëruar, në më pak se në dy dhjetëvjeçarë”.
shënim: Thomas Carlyle bëri përpjekje për ta përvijuar zhvillimin e intelektit njerëzor duke përdorur njerëzit historikë si koordinata dhe i caktoi vend të veçantë në libër Profetit Mu hammed në kreun me titull “Hero as a Prophet” (“Heroi si Profet). Në veprën e tij, Carlyle e shprehu admirimin e tij të pasionuar për vendin e parë të Muhammedit si faktor hegelian i reformës.

“Kreu i shtetit si dhe i Kishës, ai ishte Cezari dhe Papa në një; mirëpo, ai ishte Papa pa pretendimet e Papës, dhe Cezar pa legjionet e Cezarit, pa një ushtri të qëndrueshme, pa truprojë, pa pallat, pa të ardhura fkse. Nëse ndonjëherë ndonjë njeri ka pasur të drejtën të thotë se ka sunduar me të drejtë Hyjnore, ka qenë ky Muhammedi, ngase ai kishte tërë pushtetin pa instrumente dhe pa ndihmën e tij. Atij nuk shqetësohej për veshjen e pushtetit. Thjeshtësia ejetës së tij private qëndronte në mbajtjen e harmonisë me jetën e tij publike.

“Islami mëson se Zoti ia ka dhënë njeriut zotësinë e arsyes dhe prandaj pret nga njeriu që t’i arsyetojë gjërat në mënyrë objektive dhe sistematike. Duke pasur parasysh gjendjen e dijes në kohën e Muhammedit, është e papërfytyrueshme që ekspozimet në Kur’an, që kanë të bëjnë me shkencën, të mund të kenë qenë vepër e njeriut. Një shqyrtim tërësisht objektiv i Kur’anit në dritën e shkencës moderne, na shpie ta njohim pajtimin mes të dyve”.