Nawoord
Nawoord
De geschiedenis heeft fijne details van Mohammeds leven vastgelegd, evenals zijn sublieme en humane omgang met mensen.
Mohammed… De man
De geschiedenis heeft Mohammeds verfjnde en humane omgang met mensen vastgelegd. Zijn oproep en lessen ware gesteund op vriendschappelijkheid en broederlijkheid. Tegenspoed kreeg geen plaats in zijn gedrag. Michael Hart stelde het volgende in zijn “De top-100: een rangschikking van de invloedrijkste mensen in de geschiedenis”:
“Zelf van nederige afkomst, stichtte en verkondigde Mohammed een van de grote wereldgodsdiensten en werd een ongelooflijk indrukwekkend politiek leider. Vandaag, dertien eeuwen na zijn dood, blijft zijn invloed krachtig en indringend. De meerderheid van de mensen in dit boek hadden het voordeel geboren en getogen te zijn in beschavingscentra, hooggecultiveerde en politiek centrale naties.
Het is waarschijnlijk dat de relatieve invloed van Mohammed op de islam groter was dan de gezamenlijke invloed van Jezus Christus en Sint-Paulus op de christenheid. Op louter godsdienstig niveau dan weer lijkt het waarschijnlijk dat Mohammed even veel invloed had op de menselijke geschiedenis als Jezus.”
Muhammad, de leider:
In een objectieve beschrijving van Mohammed noteerde de Franse schrijver en politicus Alphonse de Lamartine in zijn “Histoir de Turquie” :“Als het grootse van het doel, de beperktheid der middelen en de enorme omvang van het resultaat de drie maatstaven voor menselijk genie zouden zijn, wie zou menselijkerwijs een belangrijk man uit de moderne geschiedenis met Mohammed durven vergelijken?
Nooit eerder heeft een man zichzelf, vrijwillig of onvrijwillig, een verhevener doel gesteld, omdat het een doel buiten proportie was : het ondermijnen van bijgeloof dat tussen schepsel en Schepper stond en het herstellen van het rationele en heilige idee van goddelijkheid te midden van een overheersende chaos van materie en vervormde afgoden. Nooit eerder heeft iemand in zo’n korte tijd zo’n immense en langdurige revolutie in de wereld gerealiseerd.
Lamartine wijst er ook op dat Mohammed geen wapenmachten of imperia bewoog tot het scheppen van materiële macht, maar dat hij idee, geloof en ziel bewoog. Hij stichtte vanuit een Boek, waarvan elke letter een wet werd, een spirituele nationaliteit die mensen van alle volkeren en talen in de wereld omhelsde.
Het verhaal van Suraqah; een voorspelling wordt 20 jaar later vervuld:
Toen Mohammed naar Medina verhuisde met zijn meest nabije metgezel, Abu Bakr, in 622, boden de leiders van Mekka een ruime beloning van 100 kamelen voor al wie Mohammed levend of dood naar hen kon brengen. Jammer genoeg werden Mohammed en zijn gezel opgespoord door een van de Arabische ridders, Suraqah bin Malik, die aangelokt was door de grote beloning. Onderweg struikelde zijn paard, en hij viel enkele keren op de grond. Hij beschouwde deze ongewone voorvallen als een onrechtstreekse boodschap dat Mohammed waarschijnlijk gesteund werd door een goddelijke macht. Toen Suraqah Mohammed benaderde, zei deze laatste tot hem : “Keer terug naar je volk, en ik beloof je dat je op een dag, onder islamitisch gezag, de sierringen van Chosroes (de Perzische heerser) zal dragen.” Al-Bayhaqi in Al-Sunan Al-Kubra (6/357), no. 13156 Verwonderd vroeg Suraqah of Mohammed de ringen van Khusrow bin Hormuz, keizer van Iran, bedoelde. Mohammed zei met volle zekerheid “ja”, en dat de islam ook Perzië zou bereiken en over de hele wereld bekend zou worden
Suraqah keerde naar Mekka terug, maar bekeerde zich niet tot de islam vooraleer Mohammed de stad vreedzaam veroverde in 630, acht jaar later. Mohammed stierf in het jaar 632, en zijn gezellen geloofden dat zijn belofte aan Suraqah oprecht was, en op een dag zou vervuld worden. De tijd verstreek, tot Omar Bin Al-Khattab de tweede kalief werd. Tegen dan had de islam Perzië bereikt (in het jaar 642), en alle schatten van Khusrow, keizer van Perzië, vielen in handen van Omar. Omar herinnerde zich het verhaal van Suraqah, en vroeg aan zijn metgezellen deze te halen. Er waren sindsdien 20 jaren voorbijgegaan, en Suraqah was een bejaard man. Na de gebedsbijeenkomst zei Omar tegen Suraqah : “Hier zijn de sierringen van Khusrow, de Perzische keizer, die Mohammed jou beloofde. Doe ze om, en laat ze aan alle moslims zien, zodat het duidelijk weze dat de belofte van Mohammed vervuld werd.” Suraqah huilde, en allen weenden. Mohammeds voorspelling werd tien jaar na zijn dood bewaarhei
Voorbeeldige trouw en vroomheid
In het jaar 630 overwon Mohammed de leiders van Mekka, en kwam vreedzaam de stad binnen. Hij keerde naar huis terug, niet om daar de rest van zijn dagen te slijten, maar om het heidendom uit te roeien oftewel het herstellen van de oorspronkelijke bedoeling van de Ka’ba (het vierkante gebouw dat door de profeet Abraham was gevestigd om de ene God te aanbidden). Hij verwijderde alle afgodsbeelden van rond de Ka’ba, en vroeg zijn gezel Bilal om bovenop te klimmen, en uit te roepen : “God is de Grootste, God is de Grootste; ik getuig dat er geen god dan Allah is, en ik getuig dat Mohammed Zijn boodschapper is.”
Mohammed wou de sleutel van de deur van de Ka’ba, dus riep hij Othman Bin Talha (van de Bani-Shaybafamilie) die de sleutelbewaarder ervan was. Het is belangrijk te weten dat er al voor de islam een verdrag bestond waarin de eer van “bewaker of hoeder van de Ka’ba” aan de familie BaniShayba was gegeven. Deze eer en verantwoordelijkheid werd doorgegeven van de vaderen aan de zonen, tot deze aan Othman Bin Talha kwam.
Othman Bin Talha was op dat moment pas moslim. Vele jaren voordien nog had hij Mohammed de toegang tot de Ka’ba (om er te bidden zoals anderen) ontzegd, aangezien hij hem niet geloofde. Bij de terugkeer van Mohammed naar Mekka had Othman wel geen andere keuze dan hem de sleutel te geven, en de eer van de bewaring ervan te verliezen
Op dat moment vroegen velen aan Mohammed om aan hen de eer van de sleutelbewaring te geven, en duizenden moslims keken naar Mohammed om te zien wie de nieuwe bewaarder van de ka’ba zou worden. Mohammed doorbrak het moment van stilte door de Ka’badeur te openen en de afgodsbeelden te verwijderen. Hij keek Othman Bin Talha aan, en zei tot hem (voorgaande overeenkomsten eerbiedigend):
“Vandaag is een dag van trouw en vroomheid! Neem deze sleutel terug. Vanaf nu en tot de Dag des Oordeels mag niemand hem van u (de Bani-Shaybafamilie) afnemen, tenzij hij een aanvaller ware" al-Tabaraani in al-Kabir (11/120) No .: 11234
Een moment van trouw / loyaliteit
Meer dan 1400 jaren zijn voorbij gegaan, en de sleutel wordt nog altijd doorgegeven van de ene generatie op de volgende in de Bani-Shaybafamilie. Tot nog toe heeft nog niemand gedurfd deze af te nemen, uit vrees beschouwd te worden als een “aanvaller” (van de islam) zoals door Mohammed beschreven. Tegenwoordig wordt door de Saoeditische autoriteiten (wanneer zij de jaarlijkse reiniging en voorbereiding van de Ka’ba beginnen voor de jaarlijkse bedevaart) een lid van de Bani-Shaybafamilie gecontacteerd (tegenwoordig een Saoedi-familie) om de deur van de Ka’ba voor hen te openen.
Mohammed een profeet voor onze tijd
Karen Armstrong, de auther van "Mohammed een profeet voor onze tijd" aangegeven dat Mohammed was geen man van geweld. Zijn leven moet op een evenwichtige wijze worden benaderd om zijn aanzienlijke prestaties waarderen. Als een voorbeeldige persoonlijkheid leert Mohammed ons belangrijke dingen, niet alleen aan moslims, maar ook aan westerlingen. Zijn leven was een “Jihad” : zoals we zullen zien betekent dit woord niet “heilige oorlog”, maar “worsteling / krachtsinspanning”.
Mohammed zweette letterlijk van inspanning om vrede te brengen in het door oorlog verscheurde Arabië, en we hebben heden ten dage nog steeds mensen nodig om dat te doen. Zijn leven was een onvermoeibare campagne tegen hebzucht, onrechtvaardigheid en arrogantie.
Als we een catastrofe willen vermijden, dan moeten moslims en christenen niet alleen leren elkaar te verdragen, maar elkaar te waarderen. Een goed startpunt daartoe is de persoon van Mohammed.”
